Omdat ik zolang niks gepost heb weet ik even niet waar ik moet beginnen, dus dan maar alles tegelijk. Een lekker lijstje. Mot kenne.

Jullie hadden nog een filmpje van me te goed. Een soort vervolg op mijn spreekbeurt over niks doen, maar dat vervolg kreeg een extra lading. Afgelopen week was verdrietig genoeg mijn zwartste week van dit jaar. Maar daarover zo meer.

Weetje wat ik echt intens leuk vind? Dat mijn naam onderling rond gaat. Marlieke benaderde me een paar maanden geleden. Ze had mijn naam doorgekregen van een collega van haar die mijn blog leest. (Hoi collega, als je dit leest, VET TOF!) Ze ging trouwen met David en vroeg of ik daarbij wilde zijn. Om foto’s te maken, uiteraard.

Slechts anderhalf uur vliegen was het naar het mooie Zweden. Dat we om 7 uur ’s ochtends vlogen en dat ik stiekem een beetje chagrijnig was daardoor, vergat ik eigenlijk al vrij snel toen ik mijn eerste kaneelbroodje in mijn gezicht duwde na het ontwaken van een klein dutje in ons mooie hotel. Mijn eerste dutje in Scandinavië.

Ik ben weer op een van de fijnste plekjes van Nederland. Waar ’s nachts nog oorverdovende stilte heerst en waar alles me aan mama doet herinneren, maar waar tegelijkertijd ook alles zo veranderd is.

Ik gooi er gelijk weer even een leuk receptje tegenaan zo op deze mooie zaterdagochtend. M’n taart was een groot succes, zo bleek uit de tweets en de instagrams die ik ontving (en nog steeds af en toe krijg). Dit recept is ook een topper en iedere zoetekauw moet het eigenlijk verplicht maken. Volgens mij zeg ik dat bij elk recept wat ik post, maar ik vind het écht. Ik maakte het eerder zelf al voor m’n tattoo artist, voor m’n blogdinnies,

Een lijstje met leuke dingen die allemaal vandaag gebeurden, gewoon zomaar op een zonnige dinsdag in april.

Het afgelopen jaar traden we binnen bij tientallen huizen die niet de onze waren. Waar typische geuren hingen die we niet konden identificeren die ontstaan waren door de huidige bewoners die we nooit zullen leren kennen.

“Had ik al gezegd dat dit het beste idee ooit was?” schreeuw je tussen de harde windvlagen door terwijl je op je modelletje “luxe” huurfiets aan me voorbij scheurt en ik nog bezig ben één of ander verlaten mintgroen houten schuurtje vast te leggen met mijn camera.